พยัญชนะไทย

พยัญชนะไทย คือ เครื่องหมายตัวอักษร ก-ฮ ที่ใช้แทนเสียงพยัญชนะในภาษาไทย โดยมีทั้งหมด 44 ตัว แต่มีเพียง 21 เสียง ที่ใช้ประกอบกับสระเพื่อสร้างคำที่มีความหมาย ทำหน้าที่เป็นพยัญชนะต้น พยัญชนะท้าย (ตัวสะกด) พยัญชนะควบกล้ำ และอักษรนำ ซึ่งสามารถแบ่งออกเป็น 3 หมู่ตามคุณสมบัติการผันเสียง เรียกว่า ไตรยางศ์  

ลักษณะและความหมายของพยัญชนะไทย 

• เครื่องหมายแทนเสียง:
  พยัญชนะไทยคือตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงที่ถูกสกัดกั้นโดยอวัยวะในช่องปาก.

• จำนวน:
  พยัญชนะไทยมี 44 รูป แต่มีเพียง 21 เสียงเท่านั้น เนื่องจากมีบางรูปที่มีเสียงซ้ำกัน. 

• หน้าที่ของพยัญชนะไทย  

•  พยัญชนะต้น:
  เป็นเสียงแรกของคำ เช่น คน สวย.

• พยัญชนะท้าย (ตัวสะกด):
  อยู่ท้ายคำหรือพยางค์ เช่น ตก สุข.

• พยัญชนะควบกล้ำ:
  สองพยัญชนะที่เปล่งเสียงพร้อมกัน เช่น กล้า.

• อักษรนำ:
  พยัญชนะที่เขียนนำหน้าคำอื่น และออกเสียงรวมกับพยัญชนะตัวตาม เช่น หวาน หรูหรา.

• ตัวการันต์:
  เป็นตัวอักษรที่ไม่มีเสียง ออกเสียงไม่ได้ เช่น จันทร์ สัตว์.