ในภาษาไทย สระ คือ เสียงที่เปล่งออกมาโดยไม่มีสิ่งใดสกัดกั้นทางเดินของลม และยังหมายถึงเครื่องหมายที่ใช้แทนเสียงเหล่านั้นด้วย สระมีความสำคัญในการผสมกับพยัญชนะและวรรณยุกต์เพื่อให้ออกเสียงเป็นคำหรือพยางค์ได้
ความหมายของสระในภาษาไทย:
เสียงสระ:
เสียงที่เปล่งออกมาโดยไม่มีสิ่งใดขัดขวางทางเดินของลม ซึ่งเกิดจากการเคลื่อนไหวของลิ้นและริมฝีปาก
รูปสระ:
เครื่องหมายที่ใช้แทนเสียงสระ ซึ่งมี 21 รูป ในภาษาไทย
ความสำคัญของสระ:
สระเป็นส่วนประกอบที่ขาดไม่ได้ในการสร้างคำในภาษาไทย โดยสระจะถูกนำมาผสมกับพยัญชนะและวรรณยุกต์เพื่อสร้างเสียงที่แตกต่างกัน
ประเภทของสระ:
สระในภาษาไทยแบ่งเป็นสระเดี่ยว สระประสม และสระเกิน
สระเดี่ยว: เสียงสระที่เปล่งออกมาโดยไม่มีการประสมกับเสียงอื่น เช่น อะ อา อิ อี
สระประสม: เสียงสระที่เกิดจากการประสมของสระเดี่ยวสองเสียง เช่น เอีย เอือ อัว
สระเกิน: สระที่มีพยัญชนะประสมอยู่