สระ

สระภาษาไทย" หมายถึง เสียงที่เปล่งออกมาโดยไม่มีการสกัดกั้นลม และ ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงสระเหล่านั้น. สระเป็นส่วนประกอบสำคัญที่ช่วยในการผสมกับพยัญชนะและวรรณยุกต์เพื่อให้ออกเสียงเป็นคำได้. ภาษาไทยมี 21 รูปสระ (เครื่องหมาย) ซึ่งสามารถสร้างเป็น 32 เสียงสระ ที่แตกต่างกันไป. 

ความหมายของ "สระ" ในภาษาไทย แบ่งได้ 2 แบบ

• 1. เสียงสระ (Sound Vowel):
  คือ เสียงที่เปล่งออกมาจากลำคอโดยอาศัยการเคลื่อนไหวของลิ้นและริมฝีปากเป็นหลัก โดยไม่มีอวัยวะในปากมาขัดขวางทางลม. 

• 2. รูปสระ (Vowel Symbol/Letter):
  คือ เครื่องหมายหรือตัวอักษรที่ใช้เขียนแทนเสียงสระเหล่านั้น เพื่อนำไปผสมกับพยัญชนะและวรรณยุกต์. 

ความสำคัญของสระ

• ทำให้เกิดคำ:
  สระมีความจำเป็นอย่างยิ่งในการผสมกับพยัญชนะและวรรณยุกต์ เพื่อให้สามารถออกเสียงเป็นคำที่มีความหมายได้. 

• ส่วนประกอบของพยางค์:
  ทุกพยางค์และคำในภาษาไทยจะต้องมีสระเป็นส่วนประกอบในการออกเสียง. 

ตัวอย่างรูปและเสียงสระ 

• รูปสระ: เช่น ะ, า, ิ, ุ, ู, เ, โ, ไ, ใ, ฯลฯ.

• เสียงสระ: ที่เกิดจากรูปสระ เช่น อะ, อา, อิ, อุ, อู, เอ, โอ, ไอ, ใอ.

สรุป🙂‍↕️

สระทั้งรูปและเสียงมีความสำคัญต่อภาษาไทย โดยรูปสระเป็นเครื่องหมายที่ใช้เขียน และเสียงสระคือเสียงที่ใช้สื่อสาร.